جهان سوم

جهان را تماشاکن از پشت این پنجره:

هنوز آسمانی که از دود جت ها گرفته؛ به گنجشک ها یک قفس می دهد

زمین را فقط بمب ها جای گل های معصوم روییده اند

و هر روز تصویب قانون کودک کشی توی هر سازمان

چرا قرن ما از رسولی که خورشید را منتشر کرد؛ خالی تر است!

خدایی که سجاده را رو به او پهن کردم؛ کجاست!

من از خون رگهام باید چمن های این دشت را آبیاری کنم

و باید به همسایه ها نیز سرهای بر نیزه را درخبرها نشانی دهم

صدایی نمی آید از باغ؛ جز برگ هایی که پاییز از شاخه شان می تکاند

و ما گوشهامان به آوازهایی که در ضبط صوت

دهانی که اندوه یک نسل را می سرایید؛ با مشت قدرت شکست

و در سرزمین های نزدیک از آسمان مرگ بارید بر خواب شهر

اروپا به کشتار سگ ها فقط معترض

نمی بیند انگار از خون ما لاله هایی که در باد پرپر شدند

و سربازها مرز را بسته اند

که یک بار دیگر به ساحل بیفتد جسدهای آواره گان

و بازارها گرم از حرف مفت

در این قرن تاریک باید چراغی برافروخت از نور عشق

و در سفره ها لقمه نانی اگر هست؛ با دوست قسمت کنیم

که فردا چه دیر!